Czy będzie tak już zawsze – mgła
ciało zanurzone w zimnych liściach drzew
ludzie z siatkami na motyle
tekturowe pudełka z dziurami na odchody
lustro świata spętane pajęczyną

lecz mnie wciąż zniewala twoja dłoń
oczy zamyślone jak jeziora
kiedy wędruje przez nie księżyc
i woła mnie z przestrzeni
z wielkiej łodzi gwiazd

zagraj mi nim zasnę
nim mnie świt odmieni